Üzülememek

Bir arkadaşımın dedesi vefat etti ve ölüm raporu alabilmek için hastaneyi aradılar. Belediyenin cenaze işlemlerini yapabilmesi için ölüm raporu şart. Yani belediyenin cenaze aracının gelebilmesi, cenazenin morga konulabilmesi, mezarlıkta gömüleceği yerin belirlenebilmesi için ilk yapılması gereken şey ölüm raporu almak.

Ölüm raporunu ölen kişiyi inceleyip bir doktor hazırlayacak. İşte bu doktora ulaşabilmek için 112'yi aradıklarında aldıkları cevap aynen şu: "İdari tatilde olduğumuz için işleminizi tatil bittikten sonra yapabiliriz." Şaka gibi değil mi? Ama şaka değil. Bahsettiği tatil süresi de 6 gün!

Biz ne ara böyle şeyler söyleyebilecek kadar vicdansız, egoist, iş bilmez halden anlamaz insanlar haline geldik onu konuşalım. Bizim için hayati önem taşıyan alanlarda "çalışıp" tek derdi kendi küçük hayatı ve kaytarma stratejileri olan, yüklü maaşlar alıp yüklü şekilde yatan insanlar...

Zaten ailesinden birini kaybetmiş ve kendinde olmayan bir insana söylenilecek laf mı bu? Olayın şokuyla saatler sonra bir doktor buldular da çok şükür cenazelerini morga kaldırabildiler. Ölümlere üzülebilmek bile bir lüks. Neredeyse cenazelerimizi defnedeceğimiz toprak bulduğumuza sevineceğiz.
Nizamettin Hayyam VURAL