Bilindik Hareketler

Mesnevi'de zorlu koşullarda kendisi için kulübe yapma vaadinde bulunup koşullar düzelip rahata erince kendi kendine verdiği sözü unutan köpeğin hikayesi anlatılır. Çoğumuzun durumu aynen bu. Hastalanınca derman arar, Allah'a yalvarır yakarırız. Soğuk olunca, Allah'ım ne olur sıcak diye yalvarırız. Sıcak olunca bu sefer de, Allah'ım soğuk nerede acı bana deriz. Örnekleri çoğaltmak mümkün. Nankörlüğümüze verilecek bir sürü örnek var. Sıkıntıdayken andığımız Allah'ı, rahata erince unutuveririz. Bu ne biçim bir haldir? Neden acılarımız, dertlerimiz gözümüzü birden kör ediyor?

Şöyle bir dönüp bakın, o canınızın acıdığı, hoşnut olmadığınız durumlarda çektiğiniz acıları bir hatırlamaya çalışın. Çoktan unuttunuz bile değil mi? O şiddetli baş ağrısı, o başa çıkamadığınız diş ağrıları, o paranızın bittiği, saatlerce yolu yürümek zorunda kaldığınız zamanlar, borç içinde kıvrandığınız anlar hepsi uçup gitti. Geriye sadece o zamanlarda gösterdiğimiz faziletler ve reziletler kaldı. Hissedemiyoruz, o an bizim için dönüm noktası saydığımız, şu geçsin başka bir şey istemem, hele şunun bir üstesinden geleyim bak ben nasıl vazgeçeceğim bu kötü hasletlerimden dediğimiz ne varsa hiçbirini hatırlamıyoruz.
Nizamettin Hayyam Vural