Keşkeni Kes

Kaçırdığımız fırsatların, düşünmeden yaptığımız fevri hareketlerin, dürtüsel (asıl kastettiğim şeyi karşılayan "impulsive" kelimesinin tam karşılığı değil ama en yakın anlamlı kelime bu) davranışların, ağızdan kaçan sözlerin pişmanlığında kullandığımız "keşke" bize ne kazandırıyor? Belki teskin edilme ihtiyacına çağrı olarak iş görüyordur. Ama bu kez de şunu sormak lazım: Bu teselliler ne işimize yarıyor?

Her kelime tercihi, kişinin hem karakterinin hem zekasının hem de ait olduğu toplumun kültürünün parmak izidir. Keşke kelimesinin yaygın bir şekilde sık sık kullanılması, bizim çok sık hata yaptığımızı ve bu hatalara dövünerek zihnimizi çok fazla meşgul ettiğimizi gösteriyor. Bu dövünme tarzının bir çözüm getirmediği ve yeni bir durumda hata yapma oranını azaltmadığı da yine bizzat “keşke”lerin bolluğundan çıkarılabilir. "Keşke" kelimesini daha az kullanmak - hiç kullanmamak da olmaz, bu kelime haklarına aykırı olurdu ve mevzu Avrupa Kelime Hakları Mahkemesi’ne kadar ilerlerdi - hata yapma oranımızı azaltıyor olabilir mi? Bence olabilir.

“Keşke” dedikten sonra, normalde tuhaf karşılanması gereken ama normal karşılanan bir duygu peyda olur. Bu duygu, kısa bir rahatlama hissinin peşinden uzun ömürlü bir daralma hissi şeklindedir. Ağzınızdan çıkan söz, şiddetli bir şekilde duygudurumunuzu etkiler ve bu durum tekrarlandıkça, uzun zaman planında kaderinizi değiştiren bir hal alır. Çünkü bu anlamda da “söz sihirdir". Öyle bir sihirdir ki kaynağını bile etkisi altına alır.

“Keşke”, bazen sizi adaletsiz, zalim biri haline getirir. Çünkü bu duygu kendi yaptığı ihmali normalleştirip suçu başkasına atma aracı olarak kullanılabiliyor. Mesela annesine hastaneden belli bir güne randevu alacağına söz verip unutan biri, annesinin o günün arifesinde randevu saatini sorması üzerine “Randevu almayı unutmuşum. Keşke daha önce tekrar hatırlatsaydın, niye hatırlatmadın?” diyerek onun kabahatli hissetmesine neden olabilir. Hatta “Unutulmayacak şeyleri habire söyleyip insanı sıkıştırırsın, unutulacak şeyi hatırlatmazsın.” diyerek daha da ileri gidebilir. Halbuki randevu alma işlemi internetten veya telefon ederek 2 dakikadan kısa sürede yapılabilecek bir şeyken söylendiği an bu basit işi yapmaya erinmiş, annesinin sağlığını ilgilendiren bir işi sallamıştır.

Keşke yazıyı bitirmek için en uygun cümleleri bulabilseydim.

Mazhar F. GÜR 18.02.2020 (Proje 99)