Kalıbının Adamı Ol

İnternetin fenomenlerinden derlenen birkaç video ile gecenin en sessiz vakitlerinde karşılaşmış bulundum. Bir alemden farklı bir aleme ışınlanma bu olsa gerek. İzlerken kahrımdan öleceğim. Gözlerimi kapatıyorum, gözlerimi ellerimle kapatıyorum. Gözlerimle ellerimi kapatıyorum. Ama yine de aynı alemde aynı mekan, aynı tren yolu... Geçmiş alemde bunlar yoktu, gelecek alemde de yok. Ne kadar çapsızlık varsa buraya zembille inmemiş. Serçe parmağımı diğer parmaklarımdan ayırıyorum, gördüğüm; cesaretten uzak XL bedenler. Yüzük parmağımı serçe parmağımın yanına kaydırıyorum, gördüğüm; rızık korkusu ile yaşayan ve kriz yönetimine muhtaç, farklı kulvarda ilerlemeye çalışan maceraperest çiftler.

Kendi kendime diyorum soldan başlarsan böyle savsaklarsın. Babacım sağdan başla demezler mi adama... Baş parmağımı ayırdım, karşıma çıkan; işsizlik ile vasıflanırken de almazlıktan kurtulamayan soğuk yüzler. İşaret parmağımı kaydırdım, görmeye alıştığım şey ise alışmaya alışan, işaret edilene değil de işaret edene odaklanan, yol bilmez iz bilmez bir topluluk...
Sonra durdum...

Kalıpsızlığın etkisinde kalmışların videosunu izlemeye son verdim. Ardından internetimin azaldığını farkedince, şükrettim. Fakat şükrederken de kalıpsızlığa büründüğümü farkettim. Dedim, şükrümüze de bulaştılar.

Kalıbının adamı olmak ne demek? diye sordu bir adam... Üç farklı kelime ve bir zât... (Kalıp-Adam-Olmak) Kalıp, İslam’dır. Kabul edersin, teslim olursun. Adam, İman’dır. Yaşayıp, yaşatırsın. Olmak, İhsan’dır. Yapılması gerekeni yapılması gerektiği gibi yapmaktır. Nazarlardan uzakta kalmakla kalmamak arasındaki evrende bizim raydan çıkmamız icap eder. Çünkü yola girmenin ilk adımı bulunduğun ortamı yaşamanın ötesinde bilmekten geçer.

Alper A. İLERİGEL 28.09.2019 (Proje 99)