30 Günde 90 Tabak Yenir mi ya Rasulullah?

Odamı ve masamı henüz toparlamadığımı ifade etmeliyim. Şu an işe yaramaz bir tembel olduğumu da ifade etmek isterdim. Ya da zihnim bana böyle bir şey yazmamı salık verdi. Fakat hanımların başarılı bir şekilde yaptığı uslamlama yeteneğimi -varsa- işleteceğim. Tembellik mevzusunu da çabucak geçelim.

"Masam ve odam düzenli değilse de zihnim düzenli işliyor. Hem hangi eşyamın nerede olduğunu biliyorum" desem mesela... İlk bakışta kulağa hoş geliyor bu şekildeki bir mantığa bürüme, rasyonalleştirme çabası. Çabası dedim.

"Saat epey geç oldu, yarın yaparım" desem mesela... Evet mantıklı, bir çaba içermiyor. Yarınki işlerimi daha sağlıklı yapmam için gereken saatte uyumam gerekiyor. Fakat burada da geleceğe dair somut ve net olmayan bir atıf var. İşin yapılmama ihtimali yüzde elliden fazla. "Yarın saat kaçta yapacağım?" sorusu bunu daha gerçekçi yapar. Ayrıca "Hangi seviyede bir düzenleme yapacağım odamda?" sorusu da işi yapmada samimiyetimi gösterir.

"Amaaan çok mu önemli? Ben odamdan ibaret bir varlık mıyım?" desem mesela... Kendimle çelişmiş olurum daha da önemlisi ihsan (çapa) düşüncesi ile çelişmiş olurum. Hiçbir şekilde motive edici, bir zihin ürünü değil, bu düşünce.

Evet monoray severler bir yazının daha sonuna geldim. İkinci düşünceyi seçeceğim. Hatta size de nasıl notladığımı ifşa edeyim: "Yarın saat 16'da odamı temizleyecek ve düzenleyeceğim. Odamı; eşyalarımı 'neredeydi yaa' demeden bulabileceğim bir şekilde düzenleyeceğim. Odamı; 'bir misafir geldiğinde şunu kaldır da şuraya oturayım bari' diyemeyeceği şekilde düzenleyeceğim."

Buradan, bütün, tembelliğinden ar eden kardeşlerime selam gönderiyorum. Bu dünyayı "tembel garipler" kurtaracak abiler başınızı yüskek tutun.

Ahmet A. KEFENOĞLU 11.12.2017 (Proje 99)