İnsanlar mı Hayal? Hayaller mi İnsan?

Savaştan çıktık. Böğürlere giren bıçaklar gök giriyordu, kızıl çıkıyordu. Toz, duman... Askerler ağızlarına giren sonra çamurlaşan tozla meşgul olacak halde değildi. Hırs, öfke, kudret, sabır, zeka çarpışıyordu. Kazanan hep zeka oluyordu.

Savaştan çıkamadık. Savaşın içindeydik. Kabze yoktu, barut yoktu, mavzer yoktu. Yatağan vardı, bir adam boyu kılıçlar vardı. En çok da yatağan vardı. Hafifti, kısaydı. Düşman yatağana maruz kalmakla şeref buluyordu.

Savaş alanında kimi bölgeler kanla ıslanmış, kimi bölgelerde küçük kan göletleri oluşmuş, kimi bölgeler ise kan gölü olmuştu. Kırmızı. Kıpkırmızı kan. Savaş bitiyordu.

Askerler mağrur, askerler zafer sarhoşu. Herkes birbirine sarılıyor, itiş kakışın, hercümercin bittiği yerde neşe yayılıyordu. Sınavı hep zeka kazanıyordu.

Savaş ne zaman bitiyordu?

Ahmet A. KEFENOĞLU 21.10.2017 (Proje 99)