İyi Hissetmek Şart Değil

"Nasılsın?" sorusuna çoğu zaman gerçeği yansıtmayan cevaplar veririz, ezbere, gelişigüzel cevaplar... Kendimde bunu fark edince, yine bir bakıma gelişigüzel fakat bir durum izah etmeyen bir cevap geliştirdim. Bu cevap türü belki büyüklerimden, ailemden gelmiştir. Bunu da sonradan fark ediyorum. Hamdolsun diyorum. Kötü hissediyorsam bile, hamdolsun.

İnsan kendine durup dururken nasılım diye sormadığı için bir başkası sorduğu zaman bu cevap açığa çıkıyor. Kafamızdaki endişeler bizi sıkışmış hissettirdiğinde, "İçimde neler olup bitiyor?" diyemeyecek kadar farkındalık frekansından kopmuşsak zaten biri sorsa da sormasa da kötü hissediyoruzdur, ya da öyle diyoruzdur. Halbuki iyi hissetmek şart değildir.

Lahmacun hamurunu hazılayan usta, yerleri paspaslayan temizlikçi, tahtaya dersi yazan öğretmen, romanında baş karakteri şekillendiren yazar bu işleri yaparken kötü hissetmiyordur. Ve aslında iyi de hissetmiyordur. Çünkü bir işe odaklandığımızda, bir işe hakikaten odaklandığımızda "hisseden" aygıtlarımız kapanırken başka aygıtlarımız açılır. Ve hissetmeyiz, huzur içindeyizdir. Bunu tanımlayacak başka bir kelime bulamıyorum.

Her an bir işte olursak, halimizle, duygu durumumuzla değil projemizle ilgilenirsek iyi hissetmek şart değil.

Ahmet A. KEFENOĞLU 05.09.2018 (Proje 99)