Alman Orta Çağı Bunlarınki Habis Çağ

Son günlerde humakanın ve humakanın etiyle beslenip hem onlara, hem bize zulmeden habis ruhların aptal ve ahmak ve de kendi bütün yalanlarına rağmen aslında küçücük, bir bitin, bir pirenin kafasından bile küçük dünyalarından ve o dünyanın aptallaştırıcı gündeminden uzak durmak için temelde iki şey yapıyorum: Almanlarla ilgili bir şeyler çalışıyorum ve hazırlık takiplerimi yapıyorum.

“Redewendungen aus dem Mittelalter.” Almancada Orta Çağ’dan kalan deyimleri bilim yapma kastıyla inceliyorum. Almanlarda yalana çok rastlanmıyor. İşleri gerçek, sözleri gerçek. Nasıl bu kadar normal olabiliyorlar anlamak lazım. Derinleşiyorum. Bizde, kapı kollarından asfalta, hava limanından köydeki toprak damlı ahıra kadar her yer yalanla sıvalı. Yüzler, şu incecik bıyıklar, (şimdi sarkıyorlar da) yalana bulanmış. Kokuyor. Yalanın bu kadar kötü koktuğunu bilmezdim. Yani bu kadar kötü kokabileceğini bilemezdim. Elbette, yalanın her zaman bir kokusu vardı ama bu dönemki inanın tahammül edilebilecek gibi değil.

Hazırlık takip deyince de işte Nuh’un Gemisi’ne yeni yolcular meselesi. İnsan tanımak, kendini tanımak. Örüntüleri görebilmek, hep beraber habis ve “merkez sağcı” şeytanın dolaştığı damarlarda rahmani kokularla dolaşabilmek. Çok ileri seviye kurmaylık. İnce ince çalışıp inceden görüyoruz işte. Evet, bu son cümle çoğuldu.

Daha da çoğalıyor ve çoğalacak.
Efruğ Kimki YANARDAĞ