Edebiyat tarihimizin bilinmeyen en büyük yazarı olabileceğini umduğum eski bir tanıdığın tımarhaneye düştüğünü esefle öğrenmiş bulunmaktayım. PDR uzmanı bir akrabamın adıgeçen yazardan habersizce bana ilettiği “Yazdıklarım Şeylerim” isimli klasör elimde. Kim bilir daha kaç böyle dosya var oralarda şuralarda bir yerlerde.
Klasörü rastgele açıp elime ilk geçen dosyanın ilk sayfasının ilk cümlesinde adıgeçenin yazdığı bir şeyler: “Niye şerifi benim vurduğumdan şüpheleniyorsunuz. La oğlum ben niye sizin şerifinizi vurayım. Doğrudur, Amerika’nızla bir hesabımız var ama bu hesabı hakkıyla halletmek hususunda en mantıklı hamlenin yolu şerifi vurmaktan geçse bile şerifi vurduktan sonra arkamda niye bu kadar basit deliller bırakayım. ‘Sizi temin ederim ki’ bu hususta çok uzun bir süredir kendimi eğitmekteyim. Çok profesyonelim. Fena profesyonelim. Şu vurulduğunu dediğiniz adamı vursam bile emin, çok emin olun ki tereyağından kıl çeker gibiden de öte çalışan motoru (durdurmadan) tamir edip tamircinin kim olduğunu belli
etmeyecek şekilde almışım eğitimimi. Rahat olun. Şerifi ben vurmadım. Hem vursam da asla söylemezdim.”
Bu “şerifin vurulması” olayı bende çok ampüller, - tövbe estağfirullah, Allah’ım az kalsın adlarını anmak kadarcık bile olsa sapayazdığım habis, karizmasız, müptezel yoldan ötürü beni affet -, çok ışıklar, çok ipuçlarına götüren minik minik işaretler yaktı, doğurdu. “Şerifi kim vurdu?” sorusu aldığımız çok boyutlu, çok konuşulmuş ama üzerinde neredeyse hiç düşünülmemiş istihbarata göre garb’ın zulüm ve karanlık dolu afakını bir haylidir meşgul eden bir soru. Şimdi ekibimizden birinin yaptığı ikaza göre şerifi kimin vurduğunu soran yok, şerifi kimin vurduğunu ta 1974’te itiraf etmişler zatenmiş. O zaman biz neden bunca zamandır bu zalimler topluluğunun şerifini kimin vurduğunu konuşuyoruz?
- Abi okudum dediğin yazıyı. Senin dediğin cümleyi yazmamış ki. İnan iki kere okudum.
- Alaycı güleyim. Sen olayı anlamamışsın. Arka arkaya okudun değil mi? Olmaz öyle. Yazıları durduğu yerde uzar, çoğalır onun. Ek yapar devamlı. İsimsiz versiyonlar. Başlığa numarası eklenmeyen yeni versiyonlar. Ara sıra dönüp tekrar okuyacaksın o yüzden. Yazarımız dijital özgürlüğün engin denizinde birçok avantajdan şiir gibi akarak yararlanmaya devam ediyor. Dönüp bakacaksın ara sıra, üçyüz kelimelik yazıları bin, ikibin, beşbin kelimeye çıkıveriyor.
Efruğ Kimki YANARDAĞ Klasörü rastgele açıp elime ilk geçen dosyanın ilk sayfasının ilk cümlesinde adıgeçenin yazdığı bir şeyler: “Niye şerifi benim vurduğumdan şüpheleniyorsunuz. La oğlum ben niye sizin şerifinizi vurayım. Doğrudur, Amerika’nızla bir hesabımız var ama bu hesabı hakkıyla halletmek hususunda en mantıklı hamlenin yolu şerifi vurmaktan geçse bile şerifi vurduktan sonra arkamda niye bu kadar basit deliller bırakayım. ‘Sizi temin ederim ki’ bu hususta çok uzun bir süredir kendimi eğitmekteyim. Çok profesyonelim. Fena profesyonelim. Şu vurulduğunu dediğiniz adamı vursam bile emin, çok emin olun ki tereyağından kıl çeker gibiden de öte çalışan motoru (durdurmadan) tamir edip tamircinin kim olduğunu belli
etmeyecek şekilde almışım eğitimimi. Rahat olun. Şerifi ben vurmadım. Hem vursam da asla söylemezdim.”Bu “şerifin vurulması” olayı bende çok ampüller, - tövbe estağfirullah, Allah’ım az kalsın adlarını anmak kadarcık bile olsa sapayazdığım habis, karizmasız, müptezel yoldan ötürü beni affet -, çok ışıklar, çok ipuçlarına götüren minik minik işaretler yaktı, doğurdu. “Şerifi kim vurdu?” sorusu aldığımız çok boyutlu, çok konuşulmuş ama üzerinde neredeyse hiç düşünülmemiş istihbarata göre garb’ın zulüm ve karanlık dolu afakını bir haylidir meşgul eden bir soru. Şimdi ekibimizden birinin yaptığı ikaza göre şerifi kimin vurduğunu soran yok, şerifi kimin vurduğunu ta 1974’te itiraf etmişler zatenmiş. O zaman biz neden bunca zamandır bu zalimler topluluğunun şerifini kimin vurduğunu konuşuyoruz?
- Abi okudum dediğin yazıyı. Senin dediğin cümleyi yazmamış ki. İnan iki kere okudum.
- Alaycı güleyim. Sen olayı anlamamışsın. Arka arkaya okudun değil mi? Olmaz öyle. Yazıları durduğu yerde uzar, çoğalır onun. Ek yapar devamlı. İsimsiz versiyonlar. Başlığa numarası eklenmeyen yeni versiyonlar. Ara sıra dönüp tekrar okuyacaksın o yüzden. Yazarımız dijital özgürlüğün engin denizinde birçok avantajdan şiir gibi akarak yararlanmaya devam ediyor. Dönüp bakacaksın ara sıra, üçyüz kelimelik yazıları bin, ikibin, beşbin kelimeye çıkıveriyor.
YORUMLAR