Duygusal Şişkoluk Bozukluğu

İnsan yaşadığı çevreden kültürel kodlar alır. İlk olarak ailelerimizden gelen alışkanlıkları kazanırız farkında olmadan. Sonra okuldan, arkadaşlarımızdan... Sadece alışkanlıklar da değil, düşünme biçimleri, duygudurumları, yaşadığımız olaylara verdiğimiz tepkiler de çevremizden alıp zihnimize kodladığımız durumlardır. Kimi kodlar olumsuz olurken kimisi ise olumlu, bize ve sevdiklerimize mutluluk, başarı, disiplin getiren kodlardır.

Bebekken ağladığımızda annelerimizin hemen bizi doyurmayı seçmesi, çocukken kimi işleri, ödevleri yerine getirdiğimizde dondurma ile, pizza ile, patatates kızartması ile ödüllendirilmemiz, iş yerinde yapılan kutlamalar, ziyafetler toplumsal ödül mekanizmamızın yemek bize kazandırdığı yemek ilintili olumsuz kodlardandır. Küçükken ödül olarak verilen yemekler büyüdüğümüzde yaşadığımız olumsuzluklar karşısında kendimizi yemek yiyerek mutlu etme çabasına dönüşüyor.

Duygusal yeme bozukluğu olarak psikoloji kitaplarında kendine yer bulan yeme alışkanlıkları toplumu obez yapıyor. Arıza kökenlerinde bir başka bağımlılık süreci görüyoruz. Sigaraya, alkole, uyuşturucuya başlama süreçlerinde olduğu gibi zihni yemek yemeye programlandığı için, birey kilo vermede zorluklar yaşıyor. İlerleyen yıllarda verilmeyen kilolar diyabet, kalp-damar rahatsızlıkları olarak geri dönüyor.

Yaşadığımız toplum suçlu. Eğer bunun farkında isek fakat bu duygudurum bozukluğunu düzeltmenin mümkün olduğunu kabul etmiyorsak artık biz suçluyuz. Bırak elindeki trans yağ katkılı cipsi, bugün de kola içmeyiver fruktoz şekerli. Arkadaşların lahmacun partisi yaptığında bir tane ile yetinmeyi öğren.

Ahmet A. KEFENOĞLU 14.03.2020 (Proje 99)